Geraakt kunnen worden
Wanneer ik piano speel, maak ik geluk hormonen aan. De mooie zuivere klanken raken me soms opeens heel diep. Heerlijk, als ik even vol zit, vijf minuten helemaal in de muziek. Dat raakt mij.
Het gebeurt ook wanneer mensen hun hartroerselen met me delen. Ze vertellen wat hen echt beweegt en raakt. Ze vertrouwen me. Dat raakt mij.
Als mensen diep geraakt zijn, door verdriet of juist van blijdschap: dat raakt mij.
Maar ook als ik zie dat een kind wordt geslagen of uitgescholden, als een echtgenoot wordt doodgezwegen of als minderwaardig wordt behandeld… dat raakt mij.
Niet meer geraakt willen worden
Ik heb een tijd in mijn leven gehad dat ik afgesloten was van mezelf en daarmee van de buitenwereld. Al was ik voor het oog nog net zo opgeruimd als altijd. Mijn hart was versteend, ik was te diep geraakt, verwond, mijn vertrouwen teveel beschadigd. Ik liet me niet meer raken. Ik keek wel uit. Teveel pijn. Ik liet aan niemand meer zien wie ik werkelijk was.
Wel geraakt kunnen worden
Als je veel pijn hebt gekend, dan heb je misschien een muur opgebouwd om jezelf te beschermen. Je wordt niet meer geraakt door de pijn, maar ook niet meer door de mooie dingen. Het voelt heel onveilig om die muur weer af te breken, maar het zorgt er wel voor dat je weer kunt ervaren om jezelf te zijn. Dat maakt minder eenzaam! Als je verbinding voelt met jezelf, kun je je ook verbinden met anderen.
Dan kun je je weer laten raken, ook door de mooie dingen zoals de zon die schijnt, een bloem of een vlinder. En ook jouw pijn en verdriet mogen er zijn.
